🌸 دانلود فیلم Goodbye, Dragon Inn 2003 (خداحافظ مسافرخانه دراگون)

خداحافظ مسافرخانه دراگون 2003 (به انگلیسی: Goodbye, Dragon Inn) یک فیلم درام و محصول 2003 کشور تایوان, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم خداحافظ مسافرخانه دراگون 2003 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که یک توریست ژاپنی برای در امان ماندن از باران به سالن سینمایی که روزگاری بسیار محبوب بوده پناه می برد.این آخرین فیلم سینما است و....

این فیلم به کارگردانی Tsai Ming-liang, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم خداحافظ مسافرخانه دراگون 2003 یا دانلود دوبله فارسی فیلم Goodbye, Dragon Inn 2003 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را Lee Kang-sheng, Chen Shiang-Chyi, Kiyonobu Mitamura, Shih Chun, Chen Chao-jung, Yang Kuei-Mei, Miao Tien, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود خداحافظ مسافرخانه دراگون 2003 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران Lee Kang-sheng, Chen Shiang-Chyi, Kiyonobu Mitamura, Shih Chun, Chen Chao-jung, Yang Kuei-Mei, Miao Tien, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی خداحافظ مسافرخانه دراگون 2003 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم خداحافظ مسافرخانه دراگون 2003 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود Goodbye, Dragon Inn 2003 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

این فیلم در ژانرهای درام, کمدی, بوده و محصول کشور تایوان, هست. زبان اصلی فیلم خداحافظ مسافرخانه دراگون 2003 چینی ها, ژاپنی, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم خداحافظ مسافرخانه دراگون 2003 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم Goodbye, Dragon Inn 2003 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم خداحافظ مسافرخانه دراگون 2003 7.1/10 از 10 می باشد.

یک توریست ژاپنی برای در امان ماندن از باران به سالن سینمایی که روزگاری بسیار محبوب بوده پناه می برد.این آخرین فیلم سینما است و...

جهت دانلود فیلم Goodbye, Dragon Inn 2003 (خداحافظ مسافرخانه دراگون) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

مهمتر از همه، باید بگویم که وقتی برای تماشای فیلم «خداحافظ، مسافرخانه مار بالدار» در سال 2003 (همچنین با نام «بو سان» نیز شناخته می‌شود) درگیر آن بودم مطمئن نبودم. من متوجه شدم که این یک نمایش تایوانی است، اما اساساً همین بود. بنابراین، رئیس مینگ لیانگ تسای، هر یک از آن‌ها توانسته بود من را با خداحافظ مسافرخانه دراگون خیره کند.

بنابراین در سال 2021 به اینجا سر زدم تا «خداحافظ، مسافرخانه مار بالدار» را تماشا کنم، در حالی که هرگز درباره آن چیزی نفهمیدم. همچنین، نتیجه وحشتناک بود. فرمانروای عزیز، خداحافظ مسافرخانه دراگون به طرز غیرممکنی آهنگ کند و روتین بود. مطمئناً این احتمالاً یکی از طاقت‌فرساترین و احمقانه‌ترین فیلمی بود که تا به حال تماشا کرده‌ام و آن را تماشا کرده‌ام.

خط داستانی که در «خداحافظ، مسافرخانه مار بالدار» گفته می‌شود، به اندازه کافی ساده بود، با این حال به شیوه‌ای که اساساً هیچ چیز در طول کل فیلم برای من غیرممکن بود که درک کنم. البته، این ظاهراً تحصیل کرده است و همه، با این حال همه یکسان هستند. من برای تماشای یک فیلم پایین نمی روم تا به معنای واقعی کلمه هیچ چیز را روی پرده مشاهده نکنم.

همه صحنه ها و قسمت های خداحافظ مسافرخانه دراگون به جایی کشیده شده بود که به شدت خسته کننده و مبارزه ای برای تحمل بود. . حتی چند بار در مسیر چرت زدم. نکته مفید این است که «خداحافظ مسافرخانه مار افسانه‌ای» از آن دسته فیلم‌هایی است که می‌توانی هر وقت آنجا را ترک کنی و برگردی و داستان را بدون از دست دادن یک ضربه انفرادی دریافت کنی. در واقع، شما می توانید به زودی پس از شروع فیلم، آن را ترک کنید، سپس، در آن نقطه، برای اتمام فیلم برگردید، و به سرعت در خط داستانی بستگی خواهید داشت.

من در مورد سرگرم کننده ها کنجکاو هستم. و بازیگران فیلم، با این حال بازیگران کوچکی بودند. علاوه بر این، به یاد داشته باشید که مبادله ناچیز بود، فکر می کنم یک جمله ی خیره کننده بیان شد. با این حال، من می گویم که شیانگ-چی چن، شیانگ-چی چن، واقعاً کسی بود که به عنوان بهترین اجرا در فیلم Goodbye, Dragon Inn از هم جدا شد.

در حالی که فهمیدم چگونه می توانم تمام دشواری را تحمل کنم، یعنی "خداحافظ، اسطوره ای" مار مسافرخانه»، سپس، در آن نقطه، من به هیچ وجه، شکل یا شکلی درگیر نبودم، و این به هیچ وجه، شکل یا شکل فیلمی نیست که برای تماشای آن بازگردم. این فیلمی هم نیست که من برای کسی تجویز کنم که آن را پایین بیاورد و ببیند.

امتیاز من به "خداحافظ، مسافرخانه افسانه افسانه ای" بر روی یک ستاره از ده ستاره قرار می گیرد. این واقعا خسته کننده ترین و بیهوده ترین فیلمی بود که در هر مقطعی پیدا کردم.

در بیش از 50 سالی که فیلم می گذرد، واقعاً از دیدن فیلمی مانند این نظر نمی گذرم. این که آیا آن را دوست دارید یا از آن بیزارید - - من آن را گرامی داشتم - - کاملاً به ترجیحات فردی متکی است. بنابراین می‌توانم به طور کامل درک کنم که کسی به آن امتیاز ده یا یک یا هر جایی در بین آن‌ها می‌دهد.

وقوع فیلم‌ها یا کمبودها در آن بخش، به اندازه کافی توسط مفسران مختلف به تصویر کشیده شده است، بنابراین برنده شدم. اینجا وارد آن نشو این فیلمی است که در آن خیلی کم اتفاق می افتد و در عین حال همه چیز رخ می دهد. مرثیه‌ای است و احساس بدبختی و ناامیدی فیلم را فرا می‌گیرد. مفسران متعددی طولانی شدن بخشی از برداشت ها را محکوم کرده اند. بانوی جوان ناتوانی که به نظر می رسد تکیه گاه روی پایش است - ما نمی توانیم آن را ببینیم، با این حال می توانیم آن را بشنویم - با تدریجی غیرقابل تحمل از یک پلکان طولانی بالا می رود. دوربین او را از راه دور در حالی که از هر پله بالا می‌رود، تماشا می‌کند، هر بار که پایش روی صحنه می‌آید، با یک «کلنگ» می‌بیند. خسته کننده به نظر می رسد اما زیرک است. چه بهتر که با این خانم ارتباط برقرار کنیم و با شوک تصدیق کنیم که زندگی روزمره او چه سختی هولناکی باید داشته باشد، و آن قدر که باید باشد. مطمئناً، همه افراد در فیلم Goodbye, Dragon Inn احساس می‌کنند که متروک هستند، و هر کدام اجزایی برای مبارزه با آن دارند. رفتن به سمت فیلم‌ها یکی از آنهاست.

یکی از صحنه‌هایی که در مورد آن زیاد صحبت می‌شود، دوربین را نشان می‌دهد، ظاهراً از نقطه‌ی دید پرده، مراقب سالن کاملاً خالی برای چیزی است که احتمالاً سه یا سه است. چهار دقیقه به معنای واقعی کلمه هیچ اتفاقی نمی افتد. در هر صورت این صحنه اصل فیلم است. به طور کلی بیان می‌کند: «به مجموعه تجربیات اینجا نگاه کنید. به تعداد هزاران نفری که برای تماشای فیلم‌های سینمایی به اینجا آمده‌اند، نگاه کنید، تعداد آن‌ها بسیار سعادتمند شده‌اند. برای چندین ساعت. چه اینکه در حال حاضر از بین خواهد رفت." ما به طور غریزی می دانیم که تئاتر احتمالاً ویران می شود و با یک مرکز خرید بی عاطفه یا یک مکان توقف جایگزین می شود.

مطمئنم خداحافظ مسافرخانه دراگون خاطراتی را برای افراد در یک سن خاص به ارمغان آورد. به یاد می‌آورم که در دهه 1950 به تئاترهایی می‌رفتم، مخصوصاً مانند این، 9 پنی برای تأیید می‌دادم، پاپ کورن و پاپ می‌گرفتم، وسترن یا فیلم‌های نوآر تماشا می‌کردم. علاوه بر این، در حال حاضر آن تئاترها، مشابه آنچه در خداحافظ مسافرخانه دراگون وجود دارد، از مدت ها قبل از بین رفته اند. آیا کسی به یاد می آورد که ژان لوک گدار در دهه 1960 درباره "زبان سینما" بحث می کرد؟ فیلمی مانند این به شکلی بی عیب و نقص آنچه او احتمالاً به آن اشاره کرده است را نشان می دهد. 9/10

غزل لحنی در مورد ایده فیلم به عنوان یک عنصر، یک هنر زیبا و یک نقطه، "خداحافظ، مسافرخانه جانور اسطوره ای" مینگ-لیانگ تسای، عملا برای فیلم دیگری که خواهید دید، عادی نیست. این که بگوییم در بیشتر موارد برای افرادی که عاشق فیلم هستند، ممکن است واقعاً در اینجا معتبر نباشد، فیلمی است که آنچه را که بسیاری از افراد می پذیرند فیلم باید باشد را به چالش می کشد. شاید انحراف، چیزی مشترک باشد و با فرض اینکه ما آن را برای بیان می بینیم، بدون شک بیان باید کلی تر از آنچه به دست می آوریم باشد، اما برای اکثریت ما، "خداحافظ، مسافرخانه مار بالدار" ما را به شدت خصوصی می داند. برای برخی، این فیلمی است که آنچه را که ما را برای فیلم‌برداری در وهله اول جذب کرده بود، مشخص می‌کند.

خداحافظ مسافرخانه دراگون کاملاً آرام است و به ما توصیه می‌کند که فیلم در مراحل اولیه‌اش آرام بوده است. ما در داخل فیلم صحبت‌هایی را از فیلم می‌شنویم (نبرد تن به تن نمونه‌ای از «مسافرخانه اژدها»)، که در فیلم Goodbye, Dragon Inn نمایش داده می‌شود، جایی که عملاً همه «اکشن» در آن اتفاق می‌افتد، اما هیچ شرحی وجود ندارد. فقط یک دسته کوچک از شخصیت ها در این تئاتر عظیم وجود دارد، اما آنها را منتقل نمی کنند. با فرض اینکه بین این افراد اتحاد وجود داشته باشد، به لطف فیلم است. بانوی متزلزلی که به عنوان جمع‌آورنده بلیط و نظافت می‌رود، فیلم‌ساز، یک مرد مسن و نوه‌اش و مردان همجنس‌باز مختلف که فیلم را برای سکس سفر می‌کنند، (هرچقدر که این صحنه‌ها دور از ابهام باشند، یک بار همجنس‌گرایانه مهم دارند که این را ایجاد می‌کند. یک فیلم اساسی همجنسگرا)، و شاید یک روح.

واضح است که می توان گفت که دو نفر از این افراد برای دیدن فیلم آنجا هستند، اما دوان و سانی برای تماشای «رود سرخ» در آنجا بودند. آخرین نمایش تصویر" یا این صرفاً یک عادت بود که باید به عنوان ویژگی یک برنامه بزرگتر به آن پایبند بود (برای موقعیت آنها، بزرگ شدن؛ اینجا مبارزه با افسردگی). این به علاوه فیلمی در مورد نگاه کردن است. با دیدن این در فیلم Goodbye, Dragon Innی شبیه به فیلم روی پرده، ما به قطعه ای از تجربه تبدیل می شویم و از کنسانتره های "مسافرخانه اژدها" مشخص است که مینگ لیانگ تسای بسیار به فیلم ها علاقه دارد.

هیچ چیز واقعاً اتفاق نمی افتد و فیلم با سرعت حلزون حرکت می کند، اما این خسته کننده ترین فیلم سینمایی خانه صنعتگری است. این یک رویارویی واضح است و چه به تنهایی یا با دیگران آن را ببینید، با فرض اینکه تمایلی به فیلم داشته باشید، نمی‌توانید بمباران کنید، هر چند من گمان می‌کنم با آن حرکت کنید، برای برخی، این شبیه تماشای خشک شدن رنگ است.

«خداحافظ، هتل مار بالدار (بو سان)» چیزی شبیه به «سینما پارادیزو» و «آخرین نمایش تصویر» تایوانی است که در ستایش سینماهای قدیمی است و آرزوهای برآورده نشده‌ای را که ما به فیلم‌ها و ویترین آنها می‌فرستیم، نشان می‌دهد.
ما در طول یک طوفان بارانی در غروب گذشته در یک غروب عظیم پناه می گیریم (و من هیچ سرنخی در مورد اینکه چگونه باید متوجه شویم که یکی از شخصیت هایی که در حال ادامه دادن آن هستیم یک مسافر ژاپنی است، طبق طرح داستانی IMDb) پناه می گیریم. تئاتر، و دوربین به تدریج ما را از آخرین ردی از نقطه هدایت می کند.

اندازه فوق‌العاده نقطه به ما بازگردانده می‌شود (و وقتی روی یک صفحه بزرگ دیده نمی‌شود تأثیر کمتری خواهد داشت) زیرا اساساً هر اینچ توسط یک کارگر متزلزل به طرز وحشتناکی کاوش می‌شود (همانطور که ما فقط صداهای اطراف را بشنوید) در سراسر آن انبوه پله ها، از صندلی های مخملی قرمز رنگ در اطراف همه جا تا سرسراهای طولانی و گذرگاه های کهنه. در ابتدا فکر می‌کند که یک نفر پدوفیل است یا یک نفر بیشتر صلیب کش تلاش‌های میعادگاهی دیگر را نزدیک‌تر می‌کند (در مهم‌ترین مدت زمانی که هر مردی در هر نقطه‌ای برای استراحت در مقابل ادرار سپری کرده است)، با این حال آنها تقریباً به اندازه فیلم درون یک فیلم خیره‌کننده هستند، فیلم شمشیربازی «اژدها» مسافرخانه‌ای که تا حدودی غیرطبیعی‌تر و غیرطبیعی‌تر از جزر و مد است «جنگجویان بهشت و زمین (Tian di ying xiong).»

یک ثانیه فوق‌العاده وجود دارد، درون فیلم‌برداری دوست‌داشتنی در سراسر، از پاسخ به صفحه چشمک زن وقتی نماینده در دورهای خود متوقف می شود تا به تصویر عظیم شاهزاده خانم جنگنده نگاه کند و دیدگاه ما را روی صفحه نمایش با او ارائه دهد. به طرز جالبی، احساسات اصلی ارضا گرسنگی است، زیرا شخصیت‌های مختلف با سروصدا طیف گسترده‌ای از پاداش‌ها را می‌خورند.

پروجکشن به همان اندازه قدرت پنهانی است که آقای درسلمایر در «فندق شکن» دارد، زیرا حتی تا زمانی که تئاتر عملاً آماده تعطیلی نشود، او را نمی بینیم. او به همان اندازه از همکاری با افراد واقعی غافل است که هر فرد از جمعیت ناکافی.

موقعیت‌های مهم فیلم زمانی است که دو شخصیت حتی حضور یکدیگر را تشخیص می‌دهند، به غیر از صحبت کردن در مورد سه خط اصلی یا بیشتر گفتمان گفتاری در کل فیلم، تکرار آنچه در ظاهر دیده‌ایم - - "دیگر هیچ کس سراغ فیلم های سینمایی نمی رود." آهنگ پاپ نوستالژیک پایانی در ابتدا به طرز عجیبی برای خداحافظ مسافرخانه دراگون آرام مزاحم است، اما آیات آن بسیار مناسب هستند.

در صورتی که نظرسنجی‌های مختلف را خوانده باشید، می‌دانید که در چه کاری هستید. با توجه به اینکه چیز زیادی در فیلم Goodbye, Dragon Inn اتفاق نمی‌افتد، روی اسپویلرها استرس نداشته باشید (اینجا هیچ کدام، با این حال روی دیگران استرس نداشته باشید). تسای تصاویر متحرک خود را با سرعتی که میکل آنژ روی سقف نقاشی می کند نقاشی می کند - نه، او آنها را با سرعت حماسی باز می کند که این خانه فیلم قدیمی چندین بار پخش شده است. مانند سایر فیلم‌های تسای، انواع آن غنی است، و در کمال تعجب، بدترین عکس‌ها به سختی ساخته شده‌اند که به فیلم اجازه می‌دهد تا عمق کامل احساسات را منتقل کند.

این کاری است که خداحافظ مسافرخانه دراگون انجام می‌دهد. واقعاً داستانی را بازگو نمی‌کند، اما قدم زدن در جاده‌های خالی شهر در یک عصر غم‌انگیز، به تنهایی چگونه است. علاوه بر این، زندگی در یک اقامتگاه سلطنتی فیلم قدیمی در حال نابودی چگونه است. به نظر می رسد گروه مردمی که از فیلم قدیمی فو هو رشد کرده اند به حامیان خود، کارگرانش و به طرز شگفت انگیزی ساختار واقعی را می گوید که هر یک از آنها واقعاً باید در جای دیگری باشند. با این حال، آنها دقیقاً همان جا هستند، جایی که باید باشند، برای آخرین نمایش.

دیدگاه فیلم متفاوت از نگاه بانوی لنگان جوان، جوان ژاپنی، و سرگرمی های قدیمی است، در هر صورت، تسای داستان را با توجه به دیدگاه تئاتر بازگو می کند، گویی با آن به سبک تسای صحبت می کند، دوربین را به سمت آن نشانه می گیرد و به تئاتر اجازه می دهد تا با سرعت ساختمانی خود صحبت کند. شما تمام آنچه را که دیده و می بیند، به طور مداوم احساس می کنید. گویی تئاتر می داند که این کار را برای آن انجام داده است، تسلیم سرنوشت خود شده است، هنوز برای گاز گرفتن غبار آماده نشده است، بیش از حد برای جنگیدن تخلیه شده است.

مهم نیست که تئاتر در تایپه باشد. هر کسی که مکان خارق‌العاده‌ای برای فیلم‌های متحرک داشت، به‌ویژه اگر رفته باشد، واقعاً مایل است آن مرکز عملکرد را در فو هو ببیند. به آخرین بازدیدهایم از آمفی تئاتر سیاتل، تئاترهای Lord and Joined Craftsmen و اینکه چگونه آنها در آخرین روزهای زندگی خود چنگ انداختند فکر کردم. هر یک از آنها می تواند حامیان زیادی داشته باشد، حتی شاید 1000 نفر، و من حتی یک بار هم آنها را نزدیک به پر شدن ندیدم. حاکم در حال حاضر یک کلیسا بزرگ است، استادیوم یک جمهوری موز است، و UA گرد و غبار است، با علامت خیمه شب بازی نشان دهنده قبر آن است. تصاویر متحرکی که در آنجا پخش می‌شوند در دی‌وی‌دی‌ها و مگاپلکس‌های جعبه کفش پخش می‌شوند، با این حال دوره‌های طولانی پخش آن‌ها در سالن‌های شگفت‌انگیز تا جمعیت فوق‌العاده عموماً از بین رفته است. چگونه "لارنس عربستان" می تواند "لارنس" در جعبه کفش یا روی هر صفحه نمایش CRT یا LCD باشد؟

نورما دزموند به ما آموزش داد که عکس‌ها ساده‌تر شوند. تسای به ما هشدار می دهد که آخرین روزهای نمایش بزرگ فرا رسیده است و تیتراژ فیلم در حال پخش شدن است. بسیاری خانه‌های سینمای قدیمی را در روزهای باشکوهشان گرامی می‌داشتند، با این حال در «خداحافظ مار اسطوره‌ای مسافرخانه»، Tsai عالی بودن سالن‌های بزرگ را نشان می‌دهد که سایه‌شان به تدریج کاهش می‌یابد.

من به ویژه به آنچه که اغلب به عنوان فیلم های "مدیتیشن" تبلیغ می شود، احترام می گذارم. مانتراهای بصری که خواستار آرامش روان و ادراک متمرکز هستند. با این حال، علیرغم این واقعیت که آنها در سال‌های اخیر چند برابر شده‌اند، تعداد کمی از آنها تجربه درستی را دریافت می‌کنند، که به هر حال نتیجه جوانی تولیدکنندگانی است که صرفاً روی نظمی که تارکوفسکی یا آنتونیونی روی دوربین خود داشتند تمرکز کرده‌اند. بینایی صادقانه.

تارکوفسکی و آنتونیونی در محدوده های قطبی جریانی مشابه شنا کردند. داخل و خارج تجربه چیزی مشابه است. ما با آنها به جایی می‌رویم که می‌توانیم جریان واقعی خود را درک کنیم. در Solyaris، ما در داخل مغز جایی که تصاویر ما تصور می شود جریان می یابد. در «مسافر» ما خارج از خود و شخصیت را به یک آگاهی آزادکننده از جهان همانطور که هست منتقل می‌کنیم.

این می‌توانست چیزی فوق‌العاده منحصربه‌فرد باشد به این دلیل که فیلمی از درون وجود دارد که می‌توان در آن جریان یافت. از کسی که ما تماشا می کنیم با این حال، هرگز اتفاق نمی‌افتد.

این دو سطح در یک داستان بزرگ‌تر به هم متصل نشده‌اند، اما نسبتاً متمایز هستند. در داخل فیلم، جمعیت در حال تماشای (متل جانور اسطوره‌ای حاکم هو از گستره‌های درخشان وکسیا) هستند، شخصیت‌ها آزاد، مشتاق و سرشار از شور و شوق زندگی هستند. سیستم‌های پیشروی مستمر خانواده یا سنت، ترتیبی دلگرم‌کننده را در این زندگی خیالی نشان می‌دهند. بیرون از فیلم، زندگی تاریکی است، ترسناکی از ارواح ناشناخته. خانم جوان مجروح دائماً در تلاش است تا جایی را پیدا کند، از پله‌ها یا از راهرو پایین بیاید. فرد ژاپنی دائماً توسط بیگانگان بی تفاوت درگیر می شود. هر دو تلاش آنها در داخل تئاتر تنها با پایان تماشای فیلم است، جایی که به هر حال دلایلی وجود دارد و چیزهایی منطقی هستند. ، در حالی که حقیقت ظاهراً دورنماها کاملاً بی هدف نشان داده شده است.

از آنجایی که یک قطعه کار است (چه ته رنگ بدی است، نه؟)، ما هر یک از اینها را به عنوان رفرینه های کشیده دریافت می کنیم. ما به معنای واقعی تماشای این خانم معلول هستیم که تا آنجا که ممکن است به سمت بالا راه می رود. آنچه لازم است با افکاری که در بالا به آنها اشاره شد طنین انداز می کند، اما برای یک فیلم عنصری بسیار کم است، بسیار خالی است. این دو فکر در اینجا در چنین جای خالی زیادی به صدا در می آیند. اگرچه در یک فیلم کیارستمی، این درک طولانی‌مدت سرشار از زندگی است، اما در اینجا به جای یک زرنگی تطبیق داده می‌شود که شاید برای چشم رضایت‌بخش باشد، هرچند بی‌جان. تصاویر متحرک و تماشای فیلم، گردهمایی فیلم کودکان Chacun را جستجو کنید. عملاً هر یک از فیلم ها برتر از این هستند و همه آنها کوتاه هستند. من خاطرات محبت آمیزی از قطعه آندری کنچالوفسکی، Dans le Noir دارم، که به همین ترتیب در داخل یک فیلم اتفاق می افتد.