🌸 دانلود فیلم 2 Days in New York 2012 (دو روز در نیویورک)

دو روز در نیویورک 2012 (به انگلیسی: 2 Days in New York) یک فیلم کمدی و محصول 2012 کشور فرانسه, آلمان, بلژیک, بوده و شما میتوانید برای دانلود فیلم دو روز در نیویورک 2012 دوبله فارسی روی لینک هایی که برای دانلود در صفحه می بینید اقدام کنید. داستان فیلم به این صورت هست که فیلم در مورد یک زوج بنامهای «ماریون» و «مینگوس» هست که هرکدامشان از رابطه قبلی یک فرزند بهمراه دارند. آنها به خوبی و خوشی در نیو یورک زندگی می کنند، تا اینکه خانواده ماریون تصمیم میگیرند از فرانسه به دیدن آن ها بیایند....

این فیلم به کارگردانی Julie Delpy, ساخته شده‌ است. برای دانلود مستقیم دو روز در نیویورک 2012 یا دانلود دوبله فارسی فیلم 2 Days in New York 2012 تنها کافیست کیفیت فیلم مورد نظر را انتخاب کرده و گزینه دانلود را بزنید. فیلم ‌نامه این فیلم را Julie Delpy, Chris Rock, Albert Delpy, Kate Burton, Dylan Baker, Daniel Brühl, Alexia Landeau, Alexandre Nahon, Talen Ruth Riley, Owen Shipman, نوشته ‌اند. همچنین اگر قصد دانلود دو روز در نیویورک 2012 زیرنویس فارسی با کیفیت 480p را دارید روی کیفیت مورد نظر کلیک کنید.

بازیگران Julie Delpy, Chris Rock, Albert Delpy, Kate Burton, Dylan Baker, Daniel Brühl, Alexia Landeau, Alexandre Nahon, Talen Ruth Riley, Owen Shipman, در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. نسخه های دیگری از این فیلم هم مانند دانلود فیلم سینمایی دو روز در نیویورک 2012 دوبله فارسی در پینک فیلم موجود هستند و تنها کافیست بر روی گزینه دانلود فیلم دو روز در نیویورک 2012 کلیک کنید. همچنین اگر قصد دانلود 2 Days in New York 2012 720p را هم دارید پینک فیلم بهترین مکانی هست که میتوانید از آن برای دانلود فیلم استفاده نمایید.

رده سنی فیلم دو روز در نیویورک 2012 R بوده و قبل از دانلود فیلم دو روز در نیویورک 2012 باید گفت تماشای این فیلم برای افراد زیر R سال مناسب نیست! این فیلم در ژانرهای کمدی, درام, عاشقانه, بوده و محصول کشور فرانسه, آلمان, بلژیک, هست. زبان اصلی فیلم دو روز در نیویورک 2012 ایتالیایی, فرانسوی, انگلیسی, بوده ولی ما در پینک فیلم دانلود فیلم دو روز در نیویورک 2012 دوبله فارسی را هم برای شما امکان پذیر کردیم. اگر قصد دانلود فیلم 2 Days in New York 2012 را دارید باید این را هم اضافه کنیم که امتیار IMDB فیلم دو روز در نیویورک 2012 6.0/10 از 10 می باشد.

فیلم در مورد یک زوج بنامهای «ماریون» و «مینگوس» هست که هرکدامشان از رابطه قبلی یک فرزند بهمراه دارند. آنها به خوبی و خوشی در نیو یورک زندگی می کنند، تا اینکه خانواده ماریون تصمیم میگیرند از فرانسه به دیدن آن ها بیایند...
« ماریون » و « مینگوس » زوج اهل منهتن هستند که هر یک از ازدواج های قبلی شان صاحب فرزندانی هستند. یک روز وقتی این خانواده به دیدار والدین ماریون می روند، زندگی آن ها با مشکلاتی مواجه می شود و ...
زوج منهتن، ماریون و مینگوس، که هر کدام فرزندانی از روابط قبلی خود دارند، متوجه می‌شوند که خانواده راحت خود با دیدار اقوام ماریون متحول شده است...
داستان فیلم درمورد زوجی منهتنی به نام Marion و Mingus است که هر کدام از ازدواج اولشان فرزندانی دارند آنها زندگی خوبی داشتند ولی از وقتی که با خانواده ی موریس آشنا شده اند همه چیز به هم می ریزد...

جهت دانلود فیلم 2 Days in New York 2012 (دو روز در نیویورک) دوبله فارسی و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

ما 2 Days in New York را چند روز قبل در Essex Luna در Fremantle دیدیم و بدون شک هر دو از آن لذت بردیم. مانند بسیاری از تجلیات دلپی، دو روز در نیویورک هم خاص است، اما از آنجایی که در نیویورک اتفاق می افتد، بسیار خاص تر است. کریس راک بخش دیگری از ازدواج خود با دلپی را به عنوان نیمه بهتر خود تعریف می کند و خانواده عجیب و غریب او با آنها همراه می شود، همانطور که شما انجام می دهید، در حالی که بازدید از شهر باعث می شود افراد عجیب و غریبی که تلاش شجاعانه ای انجام می دهند، فوق العاده سرگرم کننده باشند. برای زندگی در یک شهر به طور کلی عجیب و غریب.

شرایط شهر گرا هستند، اما به ویژه نیویورک. من این تمایل را داشتم که ازدواج قبل از ظهور "خانواده" به طرز مشکوکی دست نخورده باقی می ماند، بنابراین باز شدن کسری کاملاً غیرقابل پیش بینی نیست. دلپی به‌عنوان مقاله‌نویس، رئیس و سرگرم‌کننده به صراحت می‌داند که باید چه چیزی را منتقل کند و این کار را با احساس بی‌درنگ تماشاگر انجام می‌دهد.

این یکی از آن فیلم‌های خانگی صنایع دستی فوق‌العاده است که به طور سرگرم‌کننده در میان تقلید و دانستن می‌رقصند. -مشکل است و من از آنها برای همین اعتبارات بسیار قدردانی می کنم. این یک تصویر نادرست در یک زندگی روزمره است که من به سختی می توانم آن را درک کنم و به ندرت انتظار دارم که حتی در یک ساختار بسیار خفه شده وجود داشته باشد، به استثنای این که اینجا در فریمانتل بیشتر راه را در سراسر سیاره از جایی که می گیرد روی صفحه نمایش است. مکان.

احتمالاً خبرنگاران متعددی وجود دارند که به خوبی فیلم را مورد نکوهش قرار می‌دهند، زیرا فیلم بیش از حد «ساختگی» است، بیش از حد فکر شده است و بنابراین نباید در فیلم 2 Days in New York وجود داشته باشد. به هر حال قبول دارم که همه فیلم‌ها به استثنای روایت، ذاتاً در سطح «فیلم» بودن خلق می‌شوند و وجود دارند و باید دائماً به عنوان تخیلی نگاه شوند و برای رضایت ما ساخته شوند. بسیاری از ناظران این فکر "لذت" را فراموش می کنند و ایده آزادی خلاق را به خاطر نمی آورند. پس از این قطعه آهنگسازی بی‌اهمیت، اظهارات منفی را بررسی می‌کنم و بررسی می‌کنم که آیا به دلیل واقعیت از دست رفته در دام امتناع افتاده‌اند یا خیر.

ماریون (جولی دلپی) و مینگوس (کریس راک) با هم در شهر نیویورک زندگی می کنند و هر کدام با یک جوان از یک رابطه قبلی. آنها در "صدای شهر" ملاقات کردند، جایی که مینگوس به وضوح یک شخص مستقیم نمادین بود. ماریون فرانسوی است و یک نمایشگر عکس دارد، عکسی که موضوع سقوط ارتباط با سن را به تصویر می‌کشد که خودش را برجسته می‌کند و سابقش در رختخواب دراز کشیده و روی پشت بام نگاه می‌کند که کارشناس صمیمانه آن را "دنیوی" نامیده است.

خانواده او سرازیر می شوند. این شامل یک پدر بیش از حد جنسیت (آلبرت دلپی) است که می پذیرد دوش گرفتن گزینه های بی معنی هستند. خواهرش رز (الکسیا لندو) که معکوس کامل اوست و به عنوان یک شیطان جنسی که باید به زندگی خواهرش ماریون ادامه دهد، به تصویر کشیده شده است. رز علاوه بر این، معشوق مانو (الکساندر ناهون) را با سر قابلمه‌اش حمل می‌کند، کسی که به‌طور غیرمنتظره‌ای در یک زمان معشوقه ماریون بود، هرچند که هیچ‌وقت به جز نمایش شخصیت رز، هیچ‌وقت در داستان نقشی نداشت.

فیلم زندگی پر تب و تابی را به تصویر می کشد که در پی آن هیچ یک از راه های زندگی دیگری را درک نمی کنند. ماریون باید وجود خود را با خواهرش تکرار کند بدون اینکه هیچ یک از آنها چیزی را پایین نگه ندارد. فیلم سرگرم کننده و یک تقلید کسل کننده است. در حال حاضر و بارها نمایش تلاش کمدی را تحت الشعاع قرار می دهد، در حالی که در زمان های مختلف تقلید به شدت غافلگیرکننده نیست. دو روز در نیویورک از داروها و شوخ طبعی جنسی استفاده می کند، علیرغم تعابیر گمشده، برای پایه طنز خود، اما آن را گسترش می دهد تا بیش از حد ناپخته نباشد.

بازی خوب توسط بازیگران، حتی کریس راک در شغلی که در آن حضور دارد. یک مرد مستقیم محتوای منصفانه و آهنگسازی، هرچند چند صحنه غیرقابل تعجب نوجوانانه، برای مثال، تغییر کودک با تخمین مردانگی او باید قطع می شد (در بعضی مواقع کمرنگ کردن آن بهترین کار است). به نظر می‌رسد دو روز در نیویورک یک فیلم کاملاً تمیز و غیرمعمول است و یک تولید معمولی در صفحه‌نمایش بزرگ نیست.

راهنمای والدین: بمب‌های اف‌اف (دو گویش با زیرنویس) رابطه جنسی، برهنگی را استنباط می‌کنند (الکسیا لندو).

ادامه 2 DAYS IN پاریس ماریون (جولی دلپی) را که در حال حاضر با دوست مینگوس (کریس راک) زندگی می‌کند، پیدا می‌کند و همه چیز عالی است تا زمانی که پدرش (آلبرت دلپی)، خواهر (الکسیا لاندو) و سابقش (الکس ناهون) برای مدتی کوتاه ظاهر شوند. فرار کن و به زودی همه چیز بد می شود. این اسپین آف در کل به خوبی فیلم اصلی نیست، اما می توانم بگویم که ساعت اولیه دو روز در نیویورک به طور قابل توجهی سرگرم کننده تر از هر چیزی است که در زمان اولیه دیدیم. فکر می‌کردم تعداد زیادی از دو روز در نیویورک به سادگی از فیلم اول تکرار شده است، اما چند تمایل جدید در مواد وجود دارد که آن را بسیار سرگرم‌کننده کرده است. بزرگ‌ترین شوخی در فیلم 2 Days in New York اولیه، شیوه‌ای بود که دلبر مدام از همه چیز بی‌اطلاع بود، به این دلیل که او هرگز نمی‌دانست که همه به چه چیزی اشاره می‌کنند، به این دلیل که فرانسوی نمی‌دانست. دقیقاً همین اتفاق برای شخصیت راک در اینجا رخ می دهد و واقعاً باعث ایجاد چند شوخی دیدنی و به خصوص صحنه هایی می شود که او سعی می کند با پدر صحبت کند. من تا حدودی استرس داشتم وارد تصویر شوم که انتظار داشتم راک با بازی کریس راک بازی کند، اما به هیچ وجه اینطور نبود. من عمیقاً با نمایشگاه او خیره شدم زیرا او واقعاً از نوعی که معمولاً بازی می کند جدا شد و در اینجا بسیار عالی بود. زمان‌بندی کمیک او کاملاً مشخص بود و پاسخ‌های او به خانواده در مواردی سرگرم‌کننده بود. دلپی نیز ساختار بسیار خوبی دارد، زیرا او در دو روز در نیویورک به طور قابل توجهی مشکلات بیشتری دارد و سرگرم کننده به خوبی آنها را از بین می برد. پدرش که نقش پدرش را در فیلم 2 Days in New York بازی می‌کند، فوق‌العاده است و تقریباً تمام صحنه‌هایی را که او در آن حضور می‌یابد، می‌گیرد. هم لندو و هم ناهون در نقش‌های فرعی خود عالی هستند. چیزهای خانواده در اینجا کمی فوق‌العاده‌تر است، اما باعث می‌شود چند صحنه سرگرم‌کننده شامل یک قطعه مدیریت مسواک و رابطه جنسی باشد. دلپی به همین ترتیب فیلمنامه را ساخته و با در نظر گرفتن این که اینجا هیچ زمینه جدیدی را ایجاد نمی کند، به نظر من طرفداران فیلم اصلی باید اساساً درگیر باشند.

جولی دلپی ممکن است یکی از جذاب ترین و با استعدادترین افراد مرتبط با هالیوود باشد. این مجری فوق‌العاده که در پاریس به دنیا آمده و در نیویورک تدریس می‌کند، به همین ترتیب چند فیلم از کمدی تا درام‌سازی‌های قابل تأیید را از قبل تنظیم و راهنمایی کرده است و در کمال تعجب، موسیقی را برای یک زوج ساخته است. او افراد خود را در مشاغل مختلف انتخاب کرده است. در صورت لزوم، احتمالاً او گروه و بازیگران خود را نیز با اداره مدیریت های تخصصی مسحور می کند.

این پیشنهاد یک شوخی از صمیم قلب است، با دلپی و کریس راک به عنوان یک تیم در منهتن و سازگاری با فرزندش. و دختر کوچکش از روابط گذشته. آنها به خوبی نظارت می کنند تا زمانی که خانواده او برای مدت کوتاهی از فرانسه می آیند. پدر (پدر واقعی او، آلبرت) یک پیرمرد با شکوه است. خواهر او یک تشدید بزرگ در derrière است. بسیار منفورتر، او دختر همیشه تحریک‌کننده‌اش را می‌آورد، که دلپی سال‌ها قبل سفری کوتاه با او داشت. کشمکش‌های سه عصر جوامع، شخصیت‌ها و گویش‌ها با بسته‌بندی چنین بدن‌های بی‌شماری و همه چیزهایشان در یک آپارتمان کوچک منهتن تقویت می‌شود. ضرب و شتم حاکم است.

در تقریباً بخشی از فیلم، روند تنش‌ها، احساس نفرت و برداشت‌های نادرست به‌طور مشکل‌ساز بین ایجاد خنده و احساس تخلیه از بار بیش از حد ملموس در نوسان است. آنقدر انرژی هیپوکندری در هوا وجود دارد که راک فردی است که کمترین دیوانه به نظر می رسد! خلق دلپی برابر با فیلمی از وودی آلن است که با سنگ های گرانبها پر شده است.

اما مدت زیادی قبل از اینکه سیم های روانشناختی ما اثرات بد مدارهای منفجر شده را تجربه کنند، طرح با برخی از عمیقاً رضایت بخش و غیرقابل تعجب آرام می شود. بهبودها دلپی بازیگران و جمعیت خود را از فراوانی به تصویر کشیده شده با ذهن و قلب نجات می دهد. این رویه در به هم ریختن دو بخش اجتماعی زندگی خودش غیرقابل انکار بیشتر از 2 روز در پاریس است، جایی که همبازی آمریکایی او روح گمشده ای بود که از خانواده اش در چمن خانه دیدن می کرد. دلپی کدام را درمانگرتر می دانست؟ در هر صورت، این موضوعی است که شخص دیگری باید آن را بررسی کند - شاید پس زدن وودی قابل دسترسی باشد.

خوب بخشنده این احتمالاً بدیهی ترین فیلمی است که در 30 سال اخیر پیدا کرده ام. چیزی که برای من بسیار غیرمعمول است، بعد از شروع فیلم نیاز داشتم که به سرعت سالن را ترک کنم. آخرین باری که برای من اتفاق افتاد، مدتی پیش بود، حدوداً 14 ساله بودم. اما این بار بدون سابقه در زندگی ام، نیم ساعت مانده به پایان سینما را ترک کردم، زیرا دیگر طاقت نداشتم. .

من آن فیلم را از زمانی که یکی از همکارانم مانند «2 روز در پاریس» دوست داشت، دیدم و این یکی دنباله آن بود. فحاشی فیلم شخصیتی که با بازی ژولای دلپی، سرگرم‌کننده فرانسوی (که هم‌چنین رئیس فیلم است) سرکش و دیوانه است و تمام زندگی جنسی خود را با کلمات نابسامان برای یکی از همکارانش تعریف می‌کند.

اما وحشتناک‌ترین آن بعداً آمد: خانواده فرانسوی او به نیویورک آمدند تا او و دیگر بزرگش را ملاقات کنند. پدر او نیازی به تمیز کردن حداقل یک یا دو بار در هفته ندارد، او در ترمینال هوایی دستگیر شد زیرا او یک تن هات داگ فرانسوی زیر لباس هایش پنهان کرده بود. خواهر او و همدست خواهرانش شیادان جنسی و مشتریان دارو هستند. کل خانواده افراد غیراجتماعی، غیراخلاقی، بی ادب و غریب هستند.

خب، شاید بتوان گفت: این یک شوخی است. با این حال، مسئله این است که به این شکل نشان داده نشده است. آنها به هر حال یک خانواده فرانسوی معمولی بودند، نوعی قبیله زمخت که وارد دنیایی ساخته شده، ایالات متحده می‌شدند.

امید نداشتم ببینم که این نوع کوبیدن فرانسوی‌ها از سوی یک رئیس فرانسوی می‌آید. . به هر حال معتبر باشد، جولی دلپی مدتی پیش فرانسه را ترک کرد و از چندین سال پیش در ایالات متحده زندگی می کند. با دیدن آن فیلم، دلیل آن را درک می کنم: به نظر می رسد که او ملت قبلی و شهروندان قبلی خود را تحقیر می کند.

من می توانم تصور کنم که چند نفر از شکاکان فرانسوی آمریکایی که آن فیلم را در ایالات متحده می بینند، قهقهه می خندند. و فکر می کنم: "من به طور کلی متوجه می شوم که فرانسوی ها این گونه بودند، و این یک فرانسوی است که به ما می گوید، پس باید معتبر باشد!" احساس می‌کردم توهین شده‌ام، انگار خانم دلپی همه جا تف کرده است. من سر گنده نیستم، با این حال دوست ندارم مثل هر شخص دیگری که فکر می کنم توهین شود.

من از نظر فکری اجداد این فیلم، «2 روز در پاریس» را به‌عنوان یک کمدی ساده نامیدم، برای مثال طنزی که رابطه‌ای را پس از فروکش کردن شور و شوق بررسی می‌کند، و این رابطه بیشتر به این بستگی دارد که این زوج چقدر می‌توانند با یکدیگر همزیستی کنند. . اگر «رومئو و ژولیت» نتیجه‌ای شاد داشت، شکسپیر ممکن بود یک اسپین‌آف پس از صمیمیت بسازد، گزینه‌ی آخر را برای پنج سال تعیین می‌کرد، زیرا این زوج با پدر و مادر بداخلاقشان می‌جنگند، رابطه پرتنش ژولیت با آزاردهنده‌ترین دوست رومئو، مرکوسیو. ، و فقط در صورتی که دو یا سه شلیک به هم برسند. در ادامه، ماریون (در نهایت) با معشوق تحریک‌کننده‌اش جک (جک) جدا شده و با فرزندش هامدینگر در کانکس دوستش مینگوس زندگی می‌کند. مینگوس، با بازی کریس راک، مراقبت مشترکی از ویلو، دختری از ازدواج قبلی داشته است، و به نظر می رسد همه چیز فوق العاده راحت است، علیرغم این واقعیت که مینگوس از اینکه جک به هامدینگر کمک می کند تا او را «پدر ظاهری» خطاب کند، عصبانی است. که شبیه جک است. ماریون در حال راه‌اندازی نمایشی از عکس‌هایش است که مضمون آن ارتباطات است، خود را در رختخواب با دیگران برجسته می‌کند، و قبل از اینکه بتوانید بگویید «نان گلدین»، به ما اطلاع داده می‌شود که به عنوان یکی از ویژگی‌های افتتاحیه، او روح خود را به حداکثر می‌رساند. پیشنهاد دهنده قابل توجه سپس، در آن لحظه، دیدار مورد انتظار عزیزانش: در کنار ژانو و رز معمولی، از «2 روز در پاریس»، مانو که در حال حاضر به عنوان معشوقه رز معرفی شده است، سفر را انجام داده است، که او را به نی شبیه می کند. تا کمر مینگوس را بشکند و او را برای بازدیدهای طولانی به دفترش بفرستد تا با یک برش مقوایی از آقای اوباما کارها را حل کند. این چیدمان است: من نیازی به پرت کردن اسپویلر ندارم. کار را انجام دهید و بگویید که شیوه زندگی طنز درگیری نسبتاً عالی است، زیرا در هر کجا، بار دیگر، درخشش های دلپی را خواهید دید، و کریس راک، که من هرگز به عنوان یک سرگرم کننده برای او هدف زیادی نداشته ام، تفاوت های ظریف تکان دهنده ای را ارائه می دهد. اجرا. خداروشکر، و از این نقطه به بعد، در هر نقطه‌ای که هستم (کلمه IMDb مجاز به استفاده از آن نیستم، هر چند قافیه با «نشستن» باشد) توسط یک کبوتر، نمی‌توانم به این فکر نکنم که چگونه دارم. شایسته آن بود،

پیشرفتی در اولین تلاش اجرایی جولی دلپی، "دو روز در پاریس"، که واقعاً بسیار جذاب است، IMHO، نسبت به اولین. دلیل - جی دی و کریس راک ماریون و مینگوس هستند، کارگران فرهنگ مرکز شهر با دو کودک تا حدودی دردمند و لذت بخش - تعهد آن را چندان برآورده نمی کند، اما علاقه مندان به فیلم های "پیش از" ریچارد لینکلیتر باید ریسک کنند.

خط داستانی اصلی به زیبایی جلو می‌رود: این زوج از طریق ملاقات کوتاهی از پدر گل‌فرزند بزرگ‌ترش ("او می‌گوید که دوش‌ها سیستم ایمن را تخلیه می‌کنند")، خواهر بی‌نظم و معشوقه دلچسب خواهر، ملاقات می‌کنند. توطئه‌های مساوی از جمله افتتاحیه نمایشگاه (او نوعی عکس کاردستی نظری است) و هیولایی به سبک لوسی که به همسایه توصیه می‌کند از یک خراش جزئی فرار کند، کمی دشوار هستند، با این حال چندین صحنه پرکننده بعداً نتیجه‌ای فروتنانه دارند. دلپی اساساً نقش شخصیت پرحرف، خسته و حساسی را بازی می‌کند که در فیلم 2 Days in New York‌های «قبل» بازی می‌کند. به نظر می رسد کریس راک تا حدودی دلهره آور است (به نوعی در صحبت کردن)، گویی که تلاش خوبی برای فرار از شخصیت استندآپ خود انجام می دهد (صحنه هایی که او با اوباما با الگوی مقوایی تک گویی می کند کار زیادی برای من انجام نداد).

دلپی را به خاطر اینکه یک فرانسوی از خود متنفر است سرزنش می‌کنند، اما من فکر می‌کنم واقعیت این است که افراد معمولاً طوری رفتار می‌کنند که گویی کارهایی که در یک کشور خارجی انجام می‌دهند، واقعاً به آنها نمی‌رسد. رکورد طولانی مدت - خواهر با پیراهنی که باسنش را نمی پوشاند، می چرخد، مدل استاندارد، پدر کلیدهایش را به پهلوهای درخشان یک هامر کششی می برد (به خانه، اگر در پیاده رو متوقف شوند، احتمالاً این کار را انجام می دهد. ) عزیزم مانو مرتکب هر عمل بی تدبیری می شود. نقطه اوج صحنه ای است که در آن مینگوس، که برای صدای شهر آهنگسازی می کند، تلاش می کند با یک کارمند کسل کننده و کامل کاخ سفید (که نقش آن را کال پن بازی نمی کند) مورد لطف قرار بگیرد که در یک اغذیه فروشی باهاش برخورد می کنند، و خواهرها بلافاصله شروع به دعوا می کنند در حالی که مانو. بحث در مورد رفتن هارولد و کومار به قلعه سفید به هیچ وجه یک ضرورت غیرقابل انکار نیست، بلکه مطمئناً قابل مشاهده است. برتونی‌های «سختی» هستند، نه پاریسی‌ها. برعکس! این دو فیلم روشن می‌کنند که پدر صاحب نمایشگاه، خواهر یک پزشک بچه و مانو به نوعی مقاله‌نویس است. آنها اهل پاریس هستند